Sunday, May 27, 2018

Thoughts

மரணத்திற்கு உலகம் முழுக்க ஒரே வாசனை தான். புகைப்படங்களையும், நினைவுகளையும் தூர எறிந்து விட்டதாய் யாரை ஏமாற்றிக் கொண்டிருக்கிறோம் நாம்?
இரவின் பசியில், பயங்களின் குறுகுறுப்பில், தனிமையின் நிராகரிப்பில், குற்றவுணர்ச்சியின் சடசடப்புகளில், இறந்தவர்கள் திரும்ப திரும்ப பிறந்து கொண்டே இருக்கிறார்கள்; இறந்து கொண்டும்.

****************************************************************************************

ஒரே திசையில் என்றாலும் ஏதோ ஒரு கணத்தில் கைகளைப் பிரித்து கொள்ளத்தான் வேண்டி இருக்கிறது. 

****************************************************************************************

பூட்டிய கடை - காத்திருப்பின் போக்கில் கடப்பவர் எல்லாம் கடைக்காரர்.

****************************************************************************************

ஒரு சோகம் அழ வைக்கும் அளவுக்கு ஒரு சிரிப்பு மகிழ்விப்பதில்லை. 
(Knowing the difference between the cause and the effect.)

****************************************************************************************
தூது
அழகி அன்னம் ஆடும் விறலி
உயர்ப்பின் சாலி உணர்வின் தமிழ்
உரைக்கும் நெஞ்சம் ஓடும் நவ்வி
குரைக்கும் பணம் கொஞ்சும் கோகிலம்
புகைக்கும் இலை புனையும் பூவை
பொசியும் முகில் பூவுடை வண்டு
மலயமாருதம் மயக்கும் மஞ்ஞை
மலாகை மங்கலை கீச்சுக் கிள்ளை

இலக்கியக் காதலை இயம்பும் இத்தூதொடு
இணையும் இக்காலம், இணைய எக்காளம்;
முகநூலின் வரிகளும் கைபேசியின் கனைப்புகளுமாய்.
ஊடறுத்துச் செல்லும்
பாதையில்
தொலைகிறது
நதி.
***************************

என்னுள் ஒதுங்கி
எங்கோ பதுங்கி
என்னைத் தேடும்
நான்.
*********************

நான் மட்டுமே நான்
என்றுணர்ந்த
இன்னுமொரு
தருணத்தில்
என்னோடு
நான் மட்டும்.
************************
ஏன் தூக்கம்
நெருங்க மறுக்கிறது
உன்னைப் போல?

ஏன் இரவு
விலக மருகுகிறது
என்னைப் போல?
ஊழிக்காற்று

இளந்தளிர் விழுந்த 
இடத்தில் விழுகிறது
இன்னொரு
முதிர்ந்த இலை.

இருண்ட மேகங்கள்
புதைகின்றன
இடம் காலம்
கவிதை காதல்
நான் நீ.

இப்போது தொலைந்தது
நீயா? நானா?
இரவா? பகலா?
இடமா? பொழுதா?
எல்லாம் பழுதா?
இருண்ட மேகங்கள்,
ஊழியின் காற்று.

உதிரும் இலைகள்
மேகத்தினின்று சிறுதுளிகள்
சிரிக்கும் காற்று.
இளம்பச்சை
இலைக்கண்ணாடியூடே
ஏழு மணிச் சூரியன்.
#எத்தனை அழகானது வாழ்க்கை!

கோவில் தூண்
மஞ்சள் விளக்கு
மாலை வெயில்
மெலிய நிழல்மேல் விழுகிறது
வலுத்த நிழல்.

நிழல் மீதே
நிற்கிறது
தூண்
#காதல் #கடவுள் #கம்யூனிஸம்.

திரும்பத்
திரும்பப்
பெற்றும்
சகிப்பதும்
சுகிப்பதும்
#அன்பு #வாஞ்சை

வகுப்பறை
வெள்ளைப் பலகை
நீலக் கண்ணாடி
சாம்பல் புறா
#எதைப் பார்க்க?
நான் சொன்னவை அவளுக்கும்
அவள் சொன்னவை எனக்கும்
நன்கு புரிந்தன.
இடையில்,
வார்த்தைகள்தாம் பாவம்,
குழம்பித் தவித்தன!
😛😉
வானை வெட்டும் வட்டக்கத்தி #அரைநிலா

நிலவை மூடிவிட்டதாய்
இறுமாப்பு கொள்கின்றன
ஒளிரும் மேகங்கள்



இரவின் விழிப்பில்
பேசியதால் இறக்கும் கவலைகள்
பகலின் பசியில்
உயிர் கொள்கின்றன.

விண்மீன்களை எண்ணிவிட்டேன்.
#மிச்ச இரவை என்ன செய்ய?

பேசாத வார்த்தைகளைப் போல் கனமானவை இரவுகள்.

இரவு இருளுடைத்து என்று யார் சொன்னது?

பைத்தியக்காரனின் பகல் போன்றது மொட்டைமாடி இரவு.

பேசாப் பொழுதுகளை எண்ணி ஏங்கி
பேசி தீர்கிறது பொழுது.

குளிர்கிறதா? எரிகிறதா?
போர்வையா? புகையா?
#நிலவும் மேகங்கள் சிலவும்
வேகச் சாலையை 
மெல்லக்  கடக்கிறது
காக்கை.
#காக்கை பிழைத்தால்  கவிதை செத்துவிடும்
கவிதை பிழைத்தால் காக்கை  செத்துவிடும்


#The court is adjourned.
முந்தாநேத்து செத்துப் போன
நடுத்தர வயசுக்காரனுக்குக்
கண்ணீர் அஞ்சலி போஸ்டர்
வழி போற வயசானவருடைய
சுருதி சேராத பிச்சைக்காரப் பாட்டு
என்ன  எழவுக்குடா வாழ்க்கை?
வேலைக்காரிகள் இல்லாத வீடுகள்
அழுக்கு நிரம்பியவை என்பதாலும்,
கழுவப்படாத தேநீர்க் கோப்பைகளும்
காலர் கறை போகாத சட்டைகளும்
வாசமற்ற குழம்பில் மிதக்கும்
தீய்ந்த மிளகாய்களும்
மற்றவர்முன் தோதாய் இராது என்பதாலும்,
எஜமானர்கள் வேலைக்காரிகளை நேசிக்கிறார்கள்.

புடவை, மூக்குத்தி, மோதிரம்,
வளையல், கொலுசு, ஆரம்,
பூ, பூங்கா, திரையரங்கம்
இவைகள் மட்டுமே
வேலைக்காரிகளுக்குப் பிடிக்குமென்பது
எஜமானர்கள் கண்டுபிடித்த முடிவு.

விழி மலர்த்துமுன்
புது வேலைக்காரிகளின்
நியமன உத்தரவை
எஜமானர்கள் சார்பில்
வாசிக்கிறார்கள்,
முதிர்ந்த வேலைக்காரிகள்.

வெளியாள் முன்
தலைகீழாய்ப் பேப்பர் படிக்கும் நரைத்த வேலைக்காரிக்கும்,
வெளிநாட்டில் படிப்பேன் என்று
தனக்கே கேளாக் குரலில் முனகும் புதிய வேலைக்காரிக்கும்
வயது மட்டும்தான் வித்தியாசம்.

எனினும்,
வீட்டையே வேலைக்காரிகள் வசம்
ஒப்படைப்பதாய்ச் சொல்வதால்
எஜமானர்கள் குறித்து
வேலைக்காரிகளுக்கு நிரம்பப் பெருமை!
எஜமானர்களின் பிரியம் கண்டு
வீடுகளும் வேலைக்காரிகளும்
வேறிடம் போவதில்லை.

வீட்டில் இருந்து தப்பித்த
ஏதோ ஒரு வேலைக்காரி
பைத்தியப் பொழுதொன்றில்
சிறகுகள் முளைக்கும் என்றெண்ணி
பள்ளத்தாக்கில் குதித்துச் செத்துப் போனாள்.

"பையன் பொண்ணு கல்யாணத்த
முடிக்காமப் பாதியிலே போயிட்டா",
"பூவும் பொட்டுமாப் போயிட்டா",
"தலைகுனிய வெச்சுட்டா பாரு" என்று
அரைபோதையில் பிதற்றி
அடுத்தவளை அழைத்தது பள்ளத்தாக்கு.

சற்றே தள்ளியிருந்த
சமவெளிக்கான பாதையின்முன்
"எஜமானர்களுக்கு மட்டும்"
என்னும் பலகை தொங்கியது.
மழைநாளின் ஈரம் போல்,
கண்ணாடிக்கு அப்பக்கம்
ஊர்கிறது
காலம்.

08/09/2017
07:30 PM