வேலைக்காரிகள் இல்லாத வீடுகள்
அழுக்கு நிரம்பியவை என்பதாலும்,
கழுவப்படாத தேநீர்க் கோப்பைகளும்
காலர் கறை போகாத சட்டைகளும்
வாசமற்ற குழம்பில் மிதக்கும்
தீய்ந்த மிளகாய்களும்
மற்றவர்முன் தோதாய் இராது என்பதாலும்,
எஜமானர்கள் வேலைக்காரிகளை நேசிக்கிறார்கள்.

புடவை, மூக்குத்தி, மோதிரம்,
வளையல், கொலுசு, ஆரம்,
பூ, பூங்கா, திரையரங்கம்
இவைகள் மட்டுமே
வேலைக்காரிகளுக்குப் பிடிக்குமென்பது
எஜமானர்கள் கண்டுபிடித்த முடிவு.

விழி மலர்த்துமுன்
புது வேலைக்காரிகளின்
நியமன உத்தரவை
எஜமானர்கள் சார்பில்
வாசிக்கிறார்கள்,
முதிர்ந்த வேலைக்காரிகள்.

வெளியாள் முன்
தலைகீழாய்ப் பேப்பர் படிக்கும் நரைத்த வேலைக்காரிக்கும்,
வெளிநாட்டில் படிப்பேன் என்று
தனக்கே கேளாக் குரலில் முனகும் புதிய வேலைக்காரிக்கும்
வயது மட்டும்தான் வித்தியாசம்.

எனினும்,
வீட்டையே வேலைக்காரிகள் வசம்
ஒப்படைப்பதாய்ச் சொல்வதால்
எஜமானர்கள் குறித்து
வேலைக்காரிகளுக்கு நிரம்பப் பெருமை!
எஜமானர்களின் பிரியம் கண்டு
வீடுகளும் வேலைக்காரிகளும்
வேறிடம் போவதில்லை.

வீட்டில் இருந்து தப்பித்த
ஏதோ ஒரு வேலைக்காரி
பைத்தியப் பொழுதொன்றில்
சிறகுகள் முளைக்கும் என்றெண்ணி
பள்ளத்தாக்கில் குதித்துச் செத்துப் போனாள்.

"பையன் பொண்ணு கல்யாணத்த
முடிக்காமப் பாதியிலே போயிட்டா",
"பூவும் பொட்டுமாப் போயிட்டா",
"தலைகுனிய வெச்சுட்டா பாரு" என்று
அரைபோதையில் பிதற்றி
அடுத்தவளை அழைத்தது பள்ளத்தாக்கு.

சற்றே தள்ளியிருந்த
சமவெளிக்கான பாதையின்முன்
"எஜமானர்களுக்கு மட்டும்"

என்னும் பலகை தொங்கியது.